کمتر از چهار روز بارسلونا قافیه را به رقیب سنتی اش واگذار کرد

تا زنگ خطر برای آبی اناریها به صدا در آید.

به گزارش ایسنا، 1-بر فرض محال داور ناپرهیزی می کرد و برای اولین بار در طول بازی در یک صحنه حساس، توپ های "پنجاه پنجاه" را به نفع بارسا سوت می زد و آن پنالتی را می گرفت و مسی هم توپ را درون دروازه قرار می داد. گیریم بازی دو بر دو مساوی تمام می شد. اما نه ... باز هم هیچ خللی در کوتاهی این مجموعه(تیتو و راسل) به فلسفه تیکی تاکای حقیقی بوجود نمی آمد.

گوشتان را تیز کنید؛ این صدای خرد شدن بارساست، تیمی که بهترین شروع تاریخ لالیگا را داشت اما در اکثر بازی های بزرگ فصل دچار لغزش شد چه در سوپر کاپ چه اروپا و چه بازی های دو گانه مقابل رئال.این تیم مستر تیتو است.مردی که می توانست با یک تصمیم شجاعانه تصویری ماندگار از خود در نوکمپ باقی بگذارد اما او حاضر شد از هزاران کیلومتر دور از خانه تیمش را هدایت کند اما صندلی اش را به نفر جدیدی نسپارد.

دوره ای که بارسا در اوج بود یک تفکر مسموم و خوش باورانه برای توجیه این همه قدرت یک جمله را مدام تکرار می کرد؛ با وجود مسی ، ژاوی و اینیستا این مجموعه هیچ احتیاجی به مربی ندارد. اما حالا به وضوح دیده می شود نبود فیزیکی تیتو ویلانوا که به مراتب مرد کوچک تری از پپ و همچنین فرانک رایکارد به حساب می آید تایتانیک کاتالان ها را در یک قدمی غرق شدن قرار داده است. در کوپا دل ری به راحت ترین شکل ممکن و با وجود اینکه نتیجه خوبی در مادرید گرفته بودند بازی در خانه را واگذار کردند و حالا مقابل تیم دوم مادرید نمی توانند از حقیقت تیکی تاکا دفاع کنند.

این تنها باخت بارسا به مادرید نبود. این پیروزی تفکر فوتبال مستقیم بود بر فلسفه ای که می گوید باید از فوتبال با پاس های پر تعداد اما هدفمند لذت ببرید.اگر تا دیروز همه می خواستند شبیه بارسا شوند و با فوتبال چشم نواز مقدمات دفاع تیم میزبان در خانه اش را مهیا سازند حالا لیست آرزوها فرق کرده است. چه ایرادی دارد مقابل نزدیک به نودهزار تماشاگر خودی در خانه در هزار توی دفاع مچاله شویم و در عوض با هر ضدحمله یا یک کرنرمعمولی یک موقعیت جدی ایجاد کنیم؟

پپ می دانست چگونه باید از حیثیت تیکی تاکا دفاع کند. هنگامی که تیمش عقب بود دقت به مراتب بیشتری در پاس های تودر وجود داشت و با وجود اینکه فصل قبل در لالیگا کورس را به رقیب واگذار کرد اما در مجموع دوبازی رفت و برگشت نتیجه بهتری را از بعد تفاضل گرفت(درماردید 3 بر یک برد و در خانه دو بر یک باخت) اما اینک تیکی تاکا توان دفاع از خویشتن را ندارد.

آنهایی که می خواهند از فوتبال روز نت بردارند بازی تیم مورینیو را ترجیح می دهند. اسپانیا با همین تیکی تاکای وام گرفته از بارسا به قله فوتبال جهان رسید اما ژاوی آلونسو در دفاع از فوتبال فعلی مادرید می گوید تیم ما فلسفه اش با بارسا فرق دارد و ما می خواهیم در کمترین زمان ممکن توپ را به 18 قدم حریف برسانیم. تا دیروز یکی مثل گواردیولا بود که می دانست روش تقابل با این فوتبال چیست و از این رو در مجموع دیدارهایش با مورینیو برتری داشت اما حالا تیتو ویلانوا معجونی را به عنوان تیکی تاکا مقابل طرفداران بارسا می گذارد که قطعا کاریکاتوری از فوتبال مبتنی بر مالکیت توپ و زمین است.

2-باخت دو گانه به مادرید نتیجه شگفت آوری نیست اما آنچه موجب دلسردی طرفداران بارسا می شود این است؛ ناکام جلوه دادن فوتبال چشم نواز و پر پاس مقابل بازی مستقیم و همچنین تسلیمی محض برابر ضربات ایستگاهی. آنچه بارسا در طول چند سال اخیر انجام داده بود تنها صید جام های پر تعداد نبود آنها طرفداران جدیدی را برای خود و همچنین فوتبال جذب کردند چون نمایش شان متفاوت از مابقی بود. فوتبالی که شبیه هیچ تیم دیگری نیست و در عین زیبایی و چشم نوازی هم خوب نتیجه می گرفت و هم پیروز غالب مصاف های بزرگ بود. اما امروز به هزار و یک دلیل آنها برنده این عرصه نیستند.

فوتبال تیتو ویلانوا همان روزی هم که مطمئنانه رقبای متوسط و ضعیف را شکست می داد مقابل دانه درشت ترها مشکل جدی داشت.یکی مثل سلتیک هم در نوکمپ و هم در سلتیک پارک فلسفه تیکی تاکا را به چالش می کشد و علی رغم اینکه بارسا موفق به صعود مقتدارنه از گروهش در اروپا می شود اما میلان با همان روش کار را تقریبا یکسره می کند. سقوط حکم فرمایی مطلق کاتالان ها قابل حدس بود چرا که هر صعودی را سقوطی در پیش است و محال ممکن است از این جبر قادر به تخطی باشی اما آنچه امروز بر سر بارسا آمده ربطی به دوران حقیقی سقوط ندارد.

آنها به احتمال فراوان مهمترین جام داخلی این فصل اسپانیا را از آن خود می کنند و تا روزی که مثلث تاریخ ساز مسی ، ژاوی و اینیستا به سقوط واقعی برسد دست کم چند فصل دیگر باقی مانده است. بنابراین آنچه امروز بر بارسا می رود یک سکته موقتی در دوره اوج است. دوره ای که تیکی تاکا در بازی های بزرگ به پاس های بی کیفیت میانه میدان تغییر هویت داد و ماحصل صد و هشتاد دقیقه مالکیت مطلق توپ و زمین برابر رئال منجر به دو باخت شد آن هم با کمترین موقعیت گل برای آبی و اناری ها. تاریخ بعدها امروز را اینچنین به یاد می آورد؛ دوره ای که تیتو ویلانوا خودخواهانه زیر برگه استعفا را در اوج قدرت بارسا در لالیگا ،اروپا و کوپا دل ری امضا نکرد و با سیستم من درآوردی و منحصر به فرد مانیتورینگ از هزاران کیلومتر دورتر از خانه به مدیران بزرگ دنیا آموخت چگونه می توانند تنها با یک تصمیم اشتباه، مقدمات یک سقوط باورنکردنی را آماده کنند.

3-تا یک ماه قبل ارمغان تیتو برای بارسا یک قهرمانی زودهنگام در لالیگا بود اما حالا بقا در کورس اروپا تقریبا محتاج معجزه است و دو شکست متوالی برابر رئال به خودی خود به اندازه چند فصل ناکامی اندوه و بار منفی دارد. جواب حالا پیش روی تئوریسین‌هایی است که برای کوچک شمردن شاهکارهای پپ گواردیولا ادعا می کردند این مجموعه بدون مربی هم همواره برنده است؛ اشتباه بزرگ راسل، خودخواهی شگفت انگیز تیتو ویلانوا و دست و پا زدن مضحک یوردی رورآ پاسخ روشنی را به تاریخ داد.

آری حتی اگر مجموعه ای مثل بارسا هم به شما بدهند و شما این کاره نباشید می توانید از مسی آن هم در دوران اوج فوتبالش یک هیچکاره بسازید، از اینستا یک بازیکن کُند که تنها سکته دادن در بازی را شگرد دارد و از ژاوی مهره ای که نبودش کمی موجب خرسندی است آن هم قبل از ال کلاسیکو!

بارسا در هر صورت بلند می شود اما این دوره حضیض یک نکته تاریخی در دل خود داشت؛ آنچه باعث گریز و تنفر از تیکی تاکا می شود تنها نمایش کاریکاتور وارش از سوی مخترعانش است. اگر این فوتبال پاس محور درست پیاده نشود آنگاه؛ پاسکاری و مالکیت هشتاد درصدی در زمین میزبان را فراموش کنید شما با توپ های بلند از سوی مدافعان و سپس فرار مهاجمان در کمین نشسته و همچنین استفاده حد اکثری از ضربات ایستگاهی می توانید در هر زمینی برنده باشید. مهمترین متریال برای اجرای تیکی تاکای واقعی از خودگذشتگی است و دل کندن از توپ، همان کاری که تیتو نتوانست آن را انجام دهد.او توپ پیروزی را تا نیویورک با خود برد.